Summary:...
Het gewicht van de planetaire tandwieloverbrenging is over het algemeen evenredig met het gewicht van het tandwiel en het gewicht van het tandwiel heeft een goede relatie met het materiaal en de hardheid van de warmtebehandeling. Bij dezelfde kracht zal het gewicht van het gecarboneerde en gebluste tandwiel bijvoorbeeld ongeveer 1/3 zijn van het gewicht van het gebluste en getemperde tandwiel. Daarom, gezien de structurele kenmerken van de planetaire tandwieloverbrenging en de belastingskenmerken van de tandwielen, moeten geharde tandwielen op grote schaal worden gebruikt. Er zijn veel warmtebehandelingsmethoden om geharde tandwielen te verkrijgen, zoals oppervlakte-blussen, integraal blussen, carboniseren, blussen, nitreren, enz., Die moeten worden geselecteerd op basis van de kenmerken van de planetaire tandwieloverbrenging.
1. Oppervlakteverharding
Gebruikelijke methoden voor het blussen van oppervlakken zijn onder meer hoogfrequente blussen (voor kleine tandwielen) en vlamdoving (voor grote tandwielen). Het effect is het beste wanneer de geharde laag van oppervlakteverharding de onderkant van de tandwortel omvat. Het meest gebruikte materiaal voor oppervlakteverharding is staal met een koolstofmassafractie van ongeveer 0,35% ~ 0,5%, en de hardheid van het tandoppervlak kan 45 ~ 55 HRC bereiken.
2. Carbureren en afschrikken
Gecarboneerde en geharde tandwielen hebben een relatief maximaal draagvermogen, maar afwerkingsprocessen (tandenknarsen) moeten worden gebruikt om vervorming van de warmtebehandeling te elimineren om nauwkeurigheid te garanderen.
Gecarbureerde en geharde tandwielen zijn algemeen gebruikte gelegeerde staalsoorten met een koolstofmassafractie van 0,2% tot 0,3% voordat ze worden gecarboneerd, en hun hardheid van het tandoppervlak ligt vaak in het bereik van 58% tot 62% HRC. Als het lager is dan 57 HRC, zal de sterkte van het tandoppervlak aanzienlijk afnemen, en als het hoger is dan 62 HRC, zal de broosheid toenemen. De hardheid van het tandcentrum is over het algemeen 310 ~ 330HBW. De hardheid van gecarboneerde en geharde tandwielen moet geleidelijk afnemen van het oppervlak van de tandwieltanden naar de diepe laag, terwijl de effectieve carboneringsdiepte wordt gespecificeerd omdat het oppervlak naar de diepe laag geleidelijk moet afnemen en de effectieve carboneringsdiepte wordt gespecificeerd als de diepte van het oppervlak tot de hardheid van 52,5 HRC.
Het effect van carboneren en afschrikken op de buigvermoeidheidssterkte van tandwieltanden verhoogt niet alleen de hardheid van de kern, maar ligt ook in de resterende drukspanning op het oppervlak, die de spanning in het maximale trekspanningsgebied van de tandwieltanden. Daarom kan het wortelgedeelte van de tand niet worden geslepen bij het slijpen van het tandwiel en wordt de resterende slijpkookplaat gebruikt bij het uithollen van het tandwiel.
3. Nitreren
Nitreren kan ervoor zorgen dat de tandwieltanden een hoge oppervlaktehardheid en slijtvastheid bereiken onder de voorwaarde van minimale vervorming. Na warmtebehandeling kan de uiteindelijke afwerking niet worden uitgevoerd, wat het draagvermogen verbetert. Dit is van bijzonder belang voor interne tandwielen die niet gemakkelijk te slijpen zijn.
4. Wil je de hardheidscombinatie van het tandwiel in elkaar grijpen
Wanneer zowel de grote als de kleine tandwielen zachte tandoppervlakken hebben, moet de hardheid van het tandoppervlak van het kleine tandwiel hoger zijn dan die van het grote tandwiel. Als beide wielen harde tandoppervlakken en een hogere hardheid hebben, is de hardheid van de twee wielen hetzelfde.
Het kiezen van een goed planetair tandwielreductiemateriaal is bevorderlijk voor het verbeteren van het draagvermogen en de levensduur van het tandwielreductiemiddel.
EN
